ابوعلي محمدبن مظفر مشهور به حاتمي يا بغدادي، علوم ادبي و لغت‏شناسي را نزد ابن دُرَيد و ابوعمر فرا گرفت و پس از اندوختن دانش بسيار در اين زمينه‏ها، تدريس اين دروس را در بغداد آغاز كرد. حوزه‏ي درس حاتمي بسيار پرمحتوا بود به طوري كه قاضي تنوخي و ديگر علماي بزرگ آن دوران در حوزه‏ي درس وي شركت مي‏جُستند. از تاليفات حاتمي مي‏توان به كتاب حاتميّه در عيوب و نواقص سروده‏ها و اشعار شاعران معاصرش، اشاره كرد.